ای علم عالم نو پیش تو هر عقل گرو
گاه میا گاه مرو خیز و به یکبار بیا
روزها می گذرند وشب ها از پی هم نیز...!! لیکن هنوز بهترین مأ من برای تو
همان ابرهای تیره اند ...
از پشت ابرها بیرون بیا ماه من...!!!
ماه من .بیرون بیا ...
بیرون بیا ونظر کن بر دستهایی که روز و شب برای بیرون آمدنت به سوی پروردگار
بلند شده اند!
بیا و نظاره گر چشمانی باش که با طراوت اشکهای ریخته شده امید به باز ماندن دارند
بیا و دل هایی را تماشا کن که هر روز به شوق آمدنت خانه تکانی می شوند...غبارروبی
می شوند....
می سوزند....آتش می گیرند و در حسرت یک نگاهت ذوب می شوند
مگر تو اینها را نمی خواهی؟
نمی خواهی خواب آلوده ای را از تلخی خوابی ناکام "برپا" دهی؟
دست گیری و تا زلالی چشمه صبحگاهی و طراوت با تو بودن ، شانه به شانه پیش بری؟
دیگر وقت پنهان شدن از چشمان آبی آسمان نیست...
دراین روزگار
مردمان جمعه هایشان را به لبخندی تلخ می فروشند
آسمان بخیل شده است و دیری است نباریده است...
زمین فخر می فروشد و چیزی نمی رویاند...
درون کوچه ها و خیابانها پر از غول های آهنی شده است...
ماه من!
میان ظهور وحضور تو سر گردانم....نمی دانم کدامیک را از تو طلب کنم؟
می دانی.؟؟؟؟ همیشه اینطور بوده است.....غریبانه می گریم در حالیکه گریه ام آشناترین نغمه این روزهاست
خموشانه می نگرم اما بلند ترین نگاهم تا اوج آسمان ها نیز میرسد..
بی تو من ماندن را از یاد برده ام....با خود دیگر کاری نیست
با تو هررازی آشکار می شود و بی تو تمام جهان سری مبهم است
ماه من.....
بیرون بیا از پشت ابرها و بنگر حال من بی تو را......!!!!
ای صبا نکهتی از خاک ره یار بیار
ببر اندوه دل و مژده دیدار بیار
نکته روح فزا ازدهن دوست بگو
نامه خوش خبر از عالم اسرار بیار
متن از:رئوفه فخار
